ถ้าเราค่อยๆถอยห่างออกไปจากโลกใบนี้ เราจะเห็นว่ามนุษย์เราชั่งเล็กเหลือเกิน เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ มนุษย์เราไม่ต่างกับเชื้อโรค ที่มองด้วยตาเปล่าแทบไม่เห็น แล้ววงจรชีวิตมนุษย์เรา ก็หมุนเวียนเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีสังคมมีสิ่งแวดล้อมมีแพร่พันธ์มีชีวิตมีเกิดมีเจ็บและมีตาย พวกที่ตายก็ตายไป ที่เกิดมาใหม่ก็ทยอยกันออกมามีความขัดแย้งแย่งชิงเข่นฆ่ากันเอง อิจฉาริษยาบ้าคลั่ง มันชั่งสับสนวุ่นวาย ไม่ต่างจากวงจรชีวิตของเชื้อโลก ที่สักวันอาจจะสูญพันธ์ไปจากโลกใบนี้ ก็เป็นได้ ถ้ายังไม่รู้จักหยุดการเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น